Op 19 februari 1824 werd door het gemeentebestuur van Middelie deze instructie opgesteld voor de turftonsters in het dorp. In maart werd het goedgekeurd door Gedeputeerde Staten van Noord-Holland.
Het beroep van turftonster werd meestal uitgeoefend door arme vrouwen of weduwen. Om turftonster te kunnen worden moesten zij aantonen dat zij het financieel slecht hadden. Vanwege hun armoedige achtergrond stonden de vrouwen maatschappelijk gezien in laag aanzien.
Turf was vroeger een belangrijke brandstof. Het werd met een turfschip aangevoerd uit bijvoorbeeld de veengebieden in Groningen en Drenthe. Zogenoemde turfraapsters deden de turf aan boord van het schip in manden. Eenmaal aan wal werd de turf door de turftonsters in turftonnen gedaan. De tonster moest zich meteen melden als een turfschip arriveerde en ze moest zorgen dat de tonnen in goede staat verkeerden, zoals is beschreven in Artikel 1:
'De turftonsters zal gehouden zijn om zoo dra een vaartuig met turf in de Gemeente aankomt, dadelijk ter tonning gereed te zijn, en zorg te dragen dat de ton in goede orde is voor hare Rekening onderhouden en op de bepaalde tijd laten ijken.'
In Artikel 5 lezen we wat de turftonster verdiende:
'De tonster zal voor beloning genieten voor ieder ton een en vierde cents of vier penningen het welk door de schipper aan hun zal worden betaald.'
De beloning was geen vetpot, maar zeer welkom.
