In 1941 werd het zogenoemde persoonsbewijs ingevoerd. Het werd ontwikkeld door de Nederlandse ambtenaar Jacobus Lambertus Lentz in samenwerking met de Duitse bezetter. Het persoonsbewijs was voorzien van een pasfoto en vingerafdruk, iedere Nederlander vanaf 15 jaar moest het persoonsbewijs altijd op zak hebben. Het persoonsbewijs maakte het voor de Duitse bezetter gemakkelijk bepaalde mensen te controleren zoals Joden en mannen die voor de arbeidsinzet naar Duitsland gestuurd konden worden. Op de persoonsbewijzen van Joden werd een dikke 'J' gestempeld. De afbeelding toont het persoonsbewijs van Meijer van der Sluis. Ook in zijn persoonsbewijs werd een 'J' gestempeld, maar die werd met papier beplakt zoals nog vaag te zien is op de foto. Wanneer je op de tweede illustratie bij deze bron klikt, zie je het uitgevouwen persoonsbewijs.
Bron
