In 1944 kwam vanuit Engeland bericht van de geallieerden dat het verkeer in Nederland moest worden stilgelegd om daarmee Duitse transporten tegen te kunnen houden. Radio Oranje waarschuwde de bevolking niet meer met het openbaar vervoer te reizen. De N.Z.H. (trammaatschappij) echter, negeerde de oproep met als gevolg dat de tram tussen Edam en Volendam op de ochtend van 29 juni 1944 werd beschoten door geallieerde vliegtuigen.
Volgens overlevering werden verschillende gewonden naar de nabij staande boerderij van Simon Molenaar aan het Edammerpad gebracht. De boerderij stond aan de andere kant van het water, de slachtoffers werden met een bootje naar de overkant gebracht.
Bij de aanslag kwamen volgens het verslag van de heer Mühren, commandant van de Luchtbeschermingsdienst Volendam, vier mensen om het leven terwijl er zeven gewonden vielen. Later werd gesproken over zes dodelijke slachtoffers, omdat enkele gewonden naderhand overleden. Drie slachtoffers kwamen uit Amsterdam, één uit Volendam, één uit Edam en één uit Monnickendam. Daarnaast raakten twee personen zwaargewond en waren er een aantal lichtgewonden.
Ondanks de dramatische aanslag bleef het trammetje rijden. Pas na sabotageacties van KP (Knokploeg) Waterland, in de vorm van het vernielen van trambruggen en rails op het traject op 21 september 1944, werd de dienstregeling gestaakt.
In het archief van de Luchtbeschermingsdienst Edam is het rapport van genoemde heer Mühren bewaard gebleven alsmede verslagen van de leden van de geneeskundige afdeling van de luchtbescherming. Met name deze verslagen geven een indringend beeld van de gebeurtenis die diepe indruk maakte op de inwoners van Edam en Volendam.
Naast alle verslagen blijkt ook dat er veel verbandmateriaal is gebruikt en dat dit zo snel mogelijk moest worden aangevuld. De bestelling daartoe werd bij drogisterij de Groote Gaper in Volendam gedaan.
Zie voor verdere informatie: Tiny Persijn verloor haar zusje in de oorlog
