Eén van de initiatieven die op Marken voor gedupeerden van de afsluiting van de Zuiderzee werden ontwikkeld, was het beschikbaar stellen van schooltuintjes aan leerlingen van getroffen ouder(s). Het document is een lijst van kinderen van de belanghebbenden die door de Marker burgemeester Heikens een tuintje kregen toegewezen.
Op de eerste pagina staat onder andere Lobberig Taanman, die op de Wittewerf nummer 17 woonde. Zij was de dochter van Cornelis Taanman, een visser die wegens ziekte zich genoodzaakt zag zijn botter met schade in 1927 te verkopen. In 1928 deed de heer Taanman een aanvraag voor steun vanuit de Zuiderzeesteunwet; zijn financiële situatie gaf hem geen andere keus. De steun werd toegekend, mede op advies van de burgemeester.
Lobberig was niet het enige kind op de Wittewerf dat een tuintje kreeg. Haar buurmeisje Marie Teerhuis van nummer 15 staat ook op de lijst. Andere gelukkigen van deze werf waren de broertjes Klaas en Muus Visser van nummer 23 en Cornelis de Waart van nummer 25.
Mislukt project?
De inrichting van de tuintjes was half mei 1929 klaar, er kon worden gezaaid in de hoop dat in de zomer geoogst kon worden. De resultaten vielen echter tegen. De teelt van bijvoorbeeld bonen en erwten was mislukt en ook de bietjes vielen tegen. Gelukkig hadden de koolsoorten en radijs het wel goed gedaan. En zo was er meer aan te merken op de tuintjes. Als oorzaak werd gewezen op het zoutgehalte van de bodem en te weinig regen tijdens de groeitijd. In het verslag is ook de toestand van de tuintjes opgenomen, ook die was wisselend.
